دارو درماني و رژيم درماني در درمان سردرد ميگرني
نسخه‌هاي قديمي كه براي درمان ميگرن نوشته مي‌شد، پر بود از داروهاي آرامبخش، ضددرد و شل‌كننده‌هاي عضلاني: ارگوتامين، استامينوفن، آسپيرين (و ساير ضدالتهاب‌هاي غيراستروييدي)، كدئين و سوماتريپان. اما اين داروها با وجود اثربخشي، دو ايراد داشتند: اول اين كه بيمار را به خود وابسته مي‌كردند و دوم اين كه قادر نبودند تواتر بروز اين سردردها را كاهش دهند.
كم كم به آن نسخه هاي قديمي، داروهاي ديگري هم اضافه شدند كه در بروز حملات ميگرني نقش پيشگيرانه ايفا مي‌كردند. برخي از مطرح‌ترين داروهاي اين رده عبارت بودند (و هستند) از: پروپرانولول، وراپاميل، آمي‌تريپتيلين و والپروات سديم. بديهي است كه هركدام از داروهاي دسته اول و دوم بايد بر مبناي صلاحديد پزشك و با در نظر گرفتن تمام شرايط بيمار، تجويز شوند.
اما رفته رفته با قوت گرفتن اين فرضيه كه ميگرن يك واكنش حساسيت تاخيري از نوع آلرژي غذايي است، بسياري از پزشكان اذعان كردند كه رژيم درماني بخش مهمي از درمان بيماران ميگرني محسوب مي‌‌شود و علاوه بر ارزش درماني مستقل، تاثير دارو درماني را نيز افزايش مي‌دهد. آزمايشات متعددي نيز اين نظر را تاييد كرد كه حذف غذاهاي محركي كه در ليست سياه غذاهاي ميگرني قرار مي‌گيرد، تاثير فوق‌العاده‌اي در درمان اين بيماران خواهد گذاشت. حالا ديگر همه مي دانند كه در ليست سياه خوراكي‌هاي مبتلايان ميگرن، نام چه اقلامي را نبايد از قلم انداخت: پنير، شكلات، قهوه، گوشت (هات داگ)، سويا، شير، مشروبات الكلي، بادام زميني، تخم‌مرغ، گندم، جو، ذرت، پرتقال و ماهي.
