اهميت باليني تداخلات غذا- دارو
1-اثر درماني لازم و دلخواه دارو ايجاد نشود : تداخل دارو- غذا به اين صورت مي‌تواند اين مسئله را پديد آورد كه يك غذا يا آشاميدني يا يك ماده مغذي جذب دارو را كاهش داده و غلظت دارو را به زير حد درماني برساند. ضمناً ممكن است سرعت متابوليسم دارو را تغيير داده و يا كليرانس دارو را زياد كند در نتيجه مدت اثر دارو براي كنترل علائم بيماري كفايت نكند.
2-اثرات جانبي از جمله واكنش‌هاي ناسازگاري حاد اتفاق بيفتد : اثرات جانبي كه در نتيجه تداخل دارو- غذا اتفاق مي‌افتند عبارتند از :
الف) واكنش‌هاي برافروختگي پوست شامل واكنش‌هاي هيستاميني، واكنش‌هاي دي سولفيرامي و واكنش‌هاي برافروختگي كلرپروپاميد – الكل.
ب) حملات فشار خون در بيماراني كه ضمن مصرف داروهاي مهاركننده مونوآ‚ين اكسيداز، غذاها يا نوشابه‌هاي غني از تيرامين (يادوپامين) مي‌خورند.
ج) تشديد اثرات دارو مثل ايجاد خونريزي در بيماراني كه ضمن مصرف ضد انعقادهاي كوماريني، مقادير زياد ويتامين E مصرف مي‌نمايند.
3-نارسائي‌هاي تغذيه‌اي ناشي از مصرف دارو پديد آيد :
الف)هنگاميكه دارو اثر كم‌كنندگي اشتها ا خود نشان دهد :(و در پي آن كاهش مصرف غذا توسط بيمار ديده شود) كمبود پروتئين- انرژي (PEM) و همچنين كمبود مواد مغذي با مولكول كوچك (Micronutrient) مي‌تواند در نتيجه بي‌اشتهائي ناشي از دارو باشد.
ب)هنگامي كه دارو به هضم غذا آسيب رسانده و باعث اختلال در جذب مواد مغذي شود.
ج)وقتي كه دارو متابوليسم مواد مغذي را مهار يا تشديد نمايد.
د)درصورتيكه دارو دفع مواد غذائي از بدن را افزايش دهد.
4-بيمار با وجود نياز به دارو از مصرف آن دست بكشد : اين امر مي‌تواند به علت تداخلات غذا-دارو باشد به اين صورت كه در اثر اين تداخلات، دارو، از خود اثر درماني نشان ندهد و يا اثرات جانبي نامطلوب ايجاد كند كه در هر دو صورت بيمار ممكن است مصرف دارو را متوقف كند.
5-اثر ثانويه تداخل دارو-غذا : اين تداخل مي‌تواند سبب ايجاد يك حادثه جدي يا كشنده شود تشديد اثرات الكل توسط يك دارو ممكن است موجب وقوع تصادفات رانندگي گردد.
در استئوپوروز ناشي از دارو حتي يك افتادن ساده مي‌تواند باعث شكستگي‌هاي جدي در استخوان شود.
