تغذيه یکی از شاخصهای سلامتی جسمی و در نتیجه سلامت روانی
يكى از اختصاصات شاخص جسمانى انسان، مسئله خوردن وآشاميدن است كه از اهميت‏بسزائى برخوردار است. تغذيه و نحوه آن ارتباط تنگاتنگى با سلامتى جسمى و در نتيجه سلامتى روانى دارد.در قرآن كريم در آياتى به اين مسئله اشاره شده و براى مثال فرموده شده:
«فلينظر الانسان الى طعامه‏» (4) ; پس انسان بايد كه به طعام خود بنگرد.
اساسا يك رژيم غذائى كامل و سالم بايد بتواند كليه نيازهاى بدن به انواع مواد غذائى از قبيل نياز به كربوهيدرات‏ها، پروتئينها، چربى‏ها، ويتامين‏ها و مواد معدنى و آب را تامين نمايد.
كربوهيدرات‏ها بعنوان منبع اصلى تامين انرژى، پروتئين‏ها براى حفظ ساختمان و كار نواحىمختلف بدن، ويتامين‏ها و مواد معدنى و آب براى انجام كليه فعاليتهاى متابوليسمى بدن، سنتز و تاثير هورمونها و... داراى كاربرد هستند.
اگر بخواهيم به زبانى ساده‏تر مواد غذائى ضرورى در يك رژيم غذائى مناسب را تقسيم بندى نمائيم، مى‏توانيم آنها را به چند گروه تقسيم كنيم:
الف) گروه شير; شامل شير، پنير، بستنى، كره، خامه، ماست، و بقيه غذاهائى كه از شير ساخته مى‏شود.
ب) گروه گوشت; شامل گوشت قرمز (گوشت گاو، گوسفند، شتر و...)، گوشت‏سفيد (گوشت مرغ و ماهى)، تخم مرغ، بقولات ومغزهاى آجيلى بعنوان جايگزين.
ج) گروه ميوه و سبزى‏ها (داراى نقش بسيار مهم)
د) گروه نان و مواد آردى شكل (5)
دريك رژيم غذائى متعادل بايد از اين چهار گروه حداقل يكى دو نمونه وجود داشته باشد و البته مسئله تنوع غذائى و اين نكته كه هر ماده غذائى آثار مخصوص به خود را در بدن بجاى مى‏گذارد را نبايد فراموش كرد. در همين باره به روايت زير درباره نحوه تغذيه رسول اكرم‏صلى الله عليه وآله كه برترين الگوى انسان‏ها در همه ابعاد هستند و بجهت اختصار تنها ترجمه آنرا در اينجا مى‏آوريم، توجه فرماييد:
«آن جناب همه رقم غذا ميل مى‏كرد، خيار را با خرما مى‏خورد ومحبوبترين ميوه‏ها پيش آن حضرت خربزه و انگور بود، هندوانه را با خربزه و گاهى با شكر و بسا با خرما ميل مى‏كرد - تا آنجا كه گويد - وقتى كه روزه مى‏گرفت و مصادف ايام رسيدن رطب بود، فقط با آن افطار مى‏كرد. اكثر اوقات انگور را دانه دانه ميل مى‏فرمود. پنير ميخورد - تا آنجا كه گويد - خرما ميخورد و بعد آب مى‏نوشيد، اكثر غذاى آن حضرت خرما با آب بود.
شير و خرما و حليم مى‏خورد، محبوبترى غذاها پيش آن جناب گوشت‏بود، كدو را دوست داشت و به يك نوع آن كه دباء ناميده مى‏شود علاقه داشت و از خوردنيهاى سفره دست‏به سوى آن دراز مى‏كرد گوشت مرغ و گوشت‏حيوانات صحرائى و پرندگان و همچنين نان و روغن و سركه و كاسنى و ريحان كوهى و كلم ميل مى‏فرمود». (6)
شيوه تغذيه اين بالاترين انسان‏ها درهمه زمان‏ها ومكان‏ها كه روايت فوق تنها گوشه‏اى از آن است، مى‏تواند الگوى خوبى براى همگان باشد.