نظري به تحقيقات علمي جديد در مورد خواص درماني شكر

در حالي كه اغلب مردم فكر مي كنند كه شكر يك ماده تحرك زا مي باشد و بخصوص در اطفال ايجاد فعاليت مفرط مي كند، به طور كلي تقريبا عكس آن است و  شكر يكي از آرامبخش ها مي باشد و در مورد اغلب سيستمهاي اعصاب آثار آرام كننده دارد.شخص را آرام مي كند ،تمركز را افزايش مي دهد و انسان را خواب آلود مي  كند و در اغلب زخمها نظير عسل التيام بخش است.

نقش شكر در مغز انسان

افسانه ها و باورهاي كهن دال بر اين است كه خوردن شكر  موجب مي شود كه انرژي بيشتري ايجاد شود ولي طبق صدها تجربه علمي كه در ام-آي-تي انجام شده ،نشان داده مي شود كه مقدار قند  در خون هيچ رابطه اي با سرحال بودن و يا انرژي ندارد.قدرت تفكرو تمركز شخص هيچ رابطه هيچ مربوط به مقدار قند خون نيست بلكه مربوط به چگونگي شيمي مغز دارد.و خوردن قند يا غذا هاي قندي و شيرين باعث ايجاد تغييرات فيزيولو ژيكي و تغييراتي در شيمي مغز  مي شود كه در نتيجه آرامش ايجاد مي شود ،نه اينكه انرژي زا مي باشد.

خوردن شكر و ساير انواع هيدراتهاي كربن ،ورود انسولين به خون را تحريك و  تشديد مي كندو نسبت تريپتو فان را افزايش مي دهد.تريپتو فان  به سرعت به داخل مغز رفته و در آنجا سروتونين توليد مي كند.و سروتونين  يك ماده نروترانس ميتر است كه به عنوان ماده شيميايي آرامبخش شناخته شده است .طبق نظر  دكتر وورتمن كه از محققان نامدار ام –آي –تي در اين رشته از علوم است،هر چه مقدار بيشتري تريپتوفان در اختيار مغز قرار گيرد به همان نسبت مقدار بيشتري سروتونين توليد مي شود.و در نتيجه شخص كمتر احساس اضطراب و نگراني كرده  و بيشتر متمركز مي شود.دكتر وورتمن  معتقد است اگر شكر به عنوان  اثار دارويي ان خورده مي شود مقدار  دقيق آن خيلي  مهم است.

در بعضي اشخاص شكر مانند داروي ضد ديرسيون و افسردگي عمل مي كند.كارشناسان در تحقيقات خود دريافته اند اشخاصي كه مقدار سروتونين توليد شده در  اثر شكر ،در مغز آنها  كمتر است بيشتر افسرده شدهو حتي ممكن است خودكشي كنند.

دكتر نورمن روزنتال در موسسه ملي سلامت فكري ،ضمن بررسي ها و تحقيقات خود با گروه هاي خاصي برخورد كرده است كه  ازنوعي افسردگي به نام  «سيزنال آفكتيو ديس اور در » كه معمولا در پزشكي به SAD معروف است رنج مي برند. اين نوع افسردگي كه ناشي از آثار تغييرات فصلي است ظاهرا به علت كوتاهي روز در فصل زمستان در بعضي اشخاص پديد مي آيد.دكتر روز نتال فكر ميكند كه محروميت از روشنايي روز ،سطح توليد سروتونين  درمغز را در اشخاصي كه به اين تغييرات مقدار نور حساسيت دارند ،پايين مي آورد.در كوششي براي خل اين مسئله و براي اينكه توليد سروتونين  افزايش يابد و افسردگي كاهش پيدا كند و يا از بين برده شود ،عده زيادي از اين قبيل اشخاص ساعات روزهاي كوتاه و تاريك زمستان به عنوان خود درماني مقدار زيادي هيدراتهاي كربن مي خورند.دكتر وورتمن معتقد است كهدر حقيقت مكانيسم تاثير شكر براي كاهش افسردگي ظاهرا شبيه  داروهاي صناعي ضد افسردگي است و ديده شده است در بعضي جوامع همين كه مصرف هيدراتهاي كربن افزايش مي يابد نرخ  خودكشي كاهش مي يابد. و بررسي  هاي كالبد شكافي در مغز  آنها خيلي كم است . و برحسب  تحقيقاتي  كه محققان موسسات ملي بهداشت به عمل اورده اند ،بر خلاف تصور عمومي شواهدي در دست نيست كه شكر  در كودكان و نوجوانان  موجب فعاليت و تحرك زياد  و رفتار هاي آنچناني ش ده باشد ،بلكه درست بر عكس ،شكر  و خوراكي هاي شيرين در جوانان  ايجاد آرامش مي كند.

مستثنياتي بر مشاهدات فوق

عده اي از اشخاص از جمله دكتر وورتمن كه خود را نيز از آن عده مي داند،اصولا از بدو تولد ساختمان بدن و مغز آنها طوري است كه عكس العمل هاي  آنها در مورد شكر برعكس ساير مردم است ،مثلا شكر و ساير انواع هيدراتهاي كربن براي  آنها خواب  آور نيست ولي باعث تمركز بيشتر و هوشياري بيشتر مي شود ،اين قبيل آشخاص كه به مشتاقان  شكر و شيريني  معروف اند هر وقت احساس  ميل شديد به خوردن شكر با شيريني  مي كنند ،طبق نظر دكتر وورتمن قبل از دسترسي به آن حالت احساس سستي و كمي انرژي و ناراحتي مي كنند و پس از خوردن شيريني يا شكر ،حالشان  به جا آمده و كمتر احساس ناراحتي مي نمايند و بيشتر مي توانند تمركز داشته باشند و به علاوه هر وقت كه دارويي براي افزايش سروتونين مغز به اين قبيل اشخاص داده مي شود ،ميل شديد آنها به شكر كاسته مي شود.و به اين ترتيب معلوم مي شود كه به دلايل خاص نامعلومي در شمي  مغز آنها كمبودهايي وجود دارد.