مقدار مورد نیاز ویتامین C:
آنچه که مورد قبول عامه می باشد این است که نشخوارکنندگان به حدی توانایی آنزیمی دارند که بتوانند نیاز خودشان به ویتامین C را تأمین کنند. کاپا به این نکته اشاره دارد که نشخوار کنندگان در مقایسه با تک معده ایها، حساسیت بیشتری به کمبود این ویتامین دارند. نشخوارکنندگان نمی توانند به منابع اگزوژن این ویتامن (از راه خوراکی) تکیه آنچنانی داشته باشند چون که ویتامین خورده شده سریعاً توسط میکروفلور شکمبه تخریب می شود (83).
دوراک مقدار مورد نیاز روزانه از ویتامین C برای گوساله ها تا قبل از دست یابی به توانایی ساخت این ویتامن در بدن در هفته های اول زندگی را 200 میلی گرم برای هر گوساله توصیه می کند. در حالیکه کلب 250 میلی گرم را پیشنهاد کرده است. البته این محققین اثر استرسورهای متعدد محیطی که در ارتباط با انتقال گوساله ها به گوساله دانی مطرح هستند را نادیده گرفته اند. در این زمان با تبدیل سیستم گوارشی گوساله از تک معده ای به چند معده ای (نشخوار کننده) یک تغییر عمده فیزیولوژیک ایجاد می شود که می تواند مزید بر علت شود (83).
در گذشته توصیه هایی که در ارتباط با مصرف ویتامین C در انسان صورت می گرفت بدون در نظر گرفتن نقش های احتمالی آن در بیماریهای مزمن بود. و در آمریکا حد مجاز توصیه شده روزانه این ویتامین میلی گرم60 و در انگلستان 30 میلی گرم است (51، 155). مطالعات جدیدتر حکایت از آن دارد که مصرف ویتامین C بیشتر از این حد ممکن است باعث بهبود عملکردهای این ویتامین در بدن شده و حتی خطر بعضی از بیماریهای مزمن مانند کاتاراکت، سرطان و بیماریهای قلبی ـ عروقی را به حداقل برساند (155). مسلم شده است که مصرف روزانه میلی گرم 10 از این ویتامین از بروز اسکوروی جلوگیری می کند. براساس آخرین مطالعات انجام گرفته در آمریکا، مصرف متوسط ویتامین C در زنان و مردان 59-20 ساله به ترتیب 72-61 و 93-78 میلی گرم در روز است . در حالیکه این مقدار در انگلستان بطور متوسط روزانه 54 میلی گرم برای زنان و 59 میلی گرم برای مدان است و در آلمان برای زنان 83 و برای مردان 70 میلی گرم در روز است براساس مطالعات انجام گرفته، یک ارتباط مستفیم بین مقدار دریافت ویتامین C از راه غذا (حداکثر تا 300 ملی گرم در روز) و سطح سرمی این ویتامین وجود دارد (155). میزان حوضچه ذخیره ای این ویتامین در بدن در مردان بالغ و سالم در حدود 1400 میلی گرم گزارش شده است. میزان کل تخریب و نوسازی این ویتامین در بدن 60-45 میلی گرم در روز است. در شرایط تجربی کمبود ویتامین C، زمانی اسکوروی بروز می یابد که میزان ویتامین C در حوضچه ذخیره ای به کمتر از 300 ملی گرم برسد (155). طبق مطالعات اپیدمیولوژیک و تجربی نشان داده شده است که در بعضی از گروهها از جمعیتهای انسانی از جمله افراد سیگاری و سالخوردگان، مقدار کمتری از ویتامین C وجود دارد و این افراد بیشتر در معرض بروز علائم ناشی از کمبود آن هستند. در افرادی که بمدت طولانی سیگار می کشند در مقایسه با غیرسیگاریها، مقدار این ویتامین بطور قابل توجهی پایین تر است که از علل آن می توان به پایین بودن فراهمی زیستی، کم بودن نیمه عمر و بالاتر بودن میزان تخریب و نوسازی این ویتامین در سیگاریها اشاره کرد. لازم است تا این افراد روزانه 40-30 میلی گرم بیشتر از حد مجاز تعیین شده را دریافت دارند. (155).
گزارشی نشان می دهد که این افراد بایستی روزانه 200 میلی گرم ویتامین C دریافت دارند. معمولاًً در این افراد نمی توان با تغییر رژیم غذایی چنین مقداری از ویتامین C را فراهم کرد. لازم است تا این افراد مکمل های این ویتامین را دریافت دارند (136). مطالعه دیگر ی نشان داده که در زنان غیرسیگاری که روزانه در معرض مقادیر زیادی از دود تنباکو قرار می گیرند، غلظت پلاسمای ویتامین C بطور قابل توجهی پایین تر از دیگر زنانی بود که بندرت با چنین شرایطی روبرو می شدند (155).
مشخص شده که در سالخوردگان در مقایسه با جوانترها سطح پلاسمای ویتامین C پایین تر است. با افزایش سن، مقدار ویتامین C در پلاسما و لکوسیتها کاهش می یابد. و لازم است تا سالخوردگان ویتامین C بیشتری دریافت دارند تا غلظت پلاسمایی این ویتامین در آنها مشابه با جوانترها شود (155). از دیگر افرادی که در معرض خطر پایین بودن مقدار ویتامین C هستند می توان به زنان مصرف کننده داروهای ضد بارداری خوراکی، زنان آبستن و شیرده، بیماران بستری در بیمارستان و افراد الکی اشاره کرد (155). نکته ای که اخیراً در محافل علمی جلب توجه کرده این است که آیا مصرف اسید اریتوربیک (ایزومر اسید اسکوربیک) بر وضعیت اسید اسکوربیک به عنوان ماده افزودنی مجاز در غذا استفاده می شود. این ترکیب نیز دارای خواص آنتی اکسیدانی است. مطالعات انجام شده در دانشگاه آلابامای آمریکا نشان می دهد که اسید اسکوربیک و اسید اریتوربیک هر دو با کمی تداخل، سریعاً از روده جذب می شوند و اسید اریتوربیک سریعتر از اسید اسکوربیک از بدن پاک می شود. گفته شده که اساساً متابولیسم اسید اریتوربیک مستقل از اسید اسکوربیک است و هیچ اثر آنتاگونیستی بر روی اسید اسکوربیک ندارد و از طرفی بنظر نمی رسد که نقش مفیدی در بروز اثرات بیولوژیکی اسید اسکوربیک داشته باشد