حجامت را پنج فضیلت است :
 اول : چون خون حجامت از شاخ های باریک و رگ های خرد آید، قوت را ضعیف نکند و تن راسبک و امتلاء خون را کم کند.
دوم : از فرود آمدن مادت ها به فرو سوی بدن جلوگیری می کند.
 سوم : بر هر عضوی که حجامت کنند آن را پاک کند.
 چهارم : با خون حجامت از جوهر روح هیچ خرج نشود ( با خون فصد خرج شود) . پنجم : اگر برجایگاه کنند، از اعضای رئیسه هیچ استفراغی نکنند. فضیلت حجامت از دیدگاه بوعلی سه چیز است : اول مواد را از همان اندام که زیر حجامت است بیرون می آورد. دوم نمی گذارد گوهر روان (مایعات حیاتی) که همراه تخلیه خلط ها بیرون می آید خارج شود و گوهر آن روان در جای خود باقی می ماند. سوم اندام های اصلی را از تخلیه دور می دارد. بوعلی و جرجانی هردو هم نظرند که حجامت، نواحی سطحی پوست واخلاط سبک و رقیق را پاکسازی می کند و فصد اخلاط فاسد از اعماق و قعر بدن بیرون می کشد.
 

 زمان مناسب حجامت :
تا علایم امتلاء بسیاری در خون پدید نیامده حجامت نباید کرد وعادت کردن که هر ماه حجامت کنند نیک نباشد (جرجانی و بوعلی) و اندر اول ماه قمری که اخلاط ساکن هستند حجامت را نشاید بلکه در میانه ماه که غلبه نور ماه غالب است حجامت مناسب تر است چرا که اخلاط بر اندرتن بجنبد و به جانب پوست میل کنند و با حجامت تخلیه گردد و بهترین ساعت حجامت، ساعت دوم و سوم پس از طلوع آفتاب است (بوعلی و جرجانی) . جرجانی می فرماید : طفل زیر 2 سال، اگر علتی خونی پدید آید یا طفلی که غیر از شیر مادر طعام نیز میل کند را می توان حجامت گذاشت اما شیخ الرئیس ابن سینا حجامت زیر 2 سال را بطور کلی نهی فرموده است زیرا فرموده که ضعف حجامت در بچه تا آخر بماند و هر دو حجامت پس از شصت سالگی را ممنوع فرموده اند. منفعت و مضرت حجامت هر عضو : حجامت سر برای بیماری های چشم و سنگینی سر و سر گیجه و درد گردن نافع است (جرجانی) حجامت پشت گردن برای سنگینی پلک ها، گرمی و خارش چشم، چرک کنارچشم و بوی بد دهان نافع است (ابن سینا). مضرات حجامت سر و موضع گردن ایجاد فراموشکاری و کاهش فهم می تواند باشد. حجامت بین دو کتف در کلام بوعلی معادل فصد با سلیق (از لحاظ آثار درمانی) شمرده شده است ولی حکیم جرجانی اشاره چندانی به حجامت بین دو کتف نفرموده است. حکیم جرجانی حجامت جلوی گردن را معادل مضر باسلیق شمرده است. محمدزکریای رازی حجامت اخدعین گردن را نافع برای مواد مزاحم سروسینه و جگر برشمرده است . جرجانی حجامت زیر چانه را برای تقویت بن لثه ها و دندانها و رخساره و گلو و پاک شدن سر مفید دانسته و معادل فصد چهار رگ گردن دانسته و بوعلی نیز همین نظر را دارد . حجامت کمر برای آماس مقعد، بواسیر، بسیاری خون حیض، دمل های ران و گرمی ران، نقرس، بادهای مثانه و زهدان و خارش پشت فایده دارد (جرجانی و بوعلی). حجامت ساق در کلام بوعلی و جرجانی متفاوت است بوعلی می فرماید حجامت بر ساق مشابه رگ زدن است و در زنان رنگ پریده و پف کرده بهتر از فصد صافن است. خون حیض را ریزش می دهد.
 جرجانی می فرماید : ابتدا بیمار به گرمابه برود و آب فراوان بر ساق بریزد و پس از بیرون آمدن از گرمابه لختی راه برود و سپس سی بار شیشه حجامت (بادکش) بردارد و برنهد و سپس تیغ زند و در وقت خون آمدن سرپا بایستد و این حجامت ساق موجب درمان صرع، مالیخولیا، جرب، قوبا، خارش، تاریکی چشم، سرگیجه، و حیض بسته خواهد بود و البته ضعف آرد و غشی آرد. حجامت زانوها، ران ها، خرده دست، کبد، پهلو، مهره های پشت نیز در کلام جرجانی و بوعلی ذکر شده که برای بیماری های همان عضو مفید برشمرده شده اند. نوعی از حجامت بنام581;جامت خشک (شیشه بر نهادن بدون آزردن یعنی بدون تیغ زدن) بیان شده است که بوعلی اشاره ای مختصر اما جرجانی توضیح کاملتری ارائه داده است :
 حجامت کردن بدون آزردن (بدون تیغ زدن) دو گونه است یکی با آتش (خلاءگرم) و دیگر بدون آتش (خلاءسرد) و هشت منفعت دارد :
 1. برگرداندن ماده از یک عضو مانند بادکش زیر پستان برای کاهش خونریزی حیض یا خونریزی بینی .
2. بر جای گرداندن عضوی که از جا در آمده است مانند فتق .
3. بیرون آوردن علتی که اندرون باشد برای مشاهده و معاینه دقیق تر (مثلا بواسیر داخلی).
4. بازگرداندن حس و حرارت و حرکت به عضوی که این صفات را از کف داده است .
 5. بیرون کردن ماده مزاحم از عضو مانند آب چرک .
 6. بیرون کشیدن ماده از قعر عضوی به بیرون .
 7. کاهش دردها و رفع قولنج .
 8. گرم کردن عضو و شکستن باد در اعضا (که شش منفعت اول ویژه حجامت خشک بدون آتش و دو منفعت آخر ویژه حجامت خشک با آتش بود).