ويتامين ث
در سال 1937، هاورث (کسی که ساختمان شیمایی ویتامین C را مطرح کرد) در زمینه شیمی و سنت جیورجی در زمینه پزشکی به خاطر تحقیقاتشان در ارتباط با ویتامین C موفق به دریافت جایزه نوبل شدند (117).
توماس اسیون در طی مسافرت خود از پرتغال به هند، وضعیت بیماران مبتلا به اسکوروی را چنین توصیف می کند : لثه ها و پاهای آنها متورم بود و در تمام بدن زخم دیده می شد. قادر به حرکت دادن دستها و پاهایشان نبودند و سرانجام در اثر ضعف یا تب و لرز و اسهال خونی (احتمالاً بعلت بروز عفونت ثانویه ناشی از کاهش قدرت دفاعی بدن جان خود را از دست می دادند (51). بطور کلی تظاهرات بالینی این بیماری عبارتند از : خستگی زودرس، افسردگی، ناتوانی، درد عضلانی، کبودی پوست، کاهش وزن، خونریزی و زخم شدن لثه ها، افتادن دندانها، خونریزی های وسیع در عضلات و بافتها، اسهال و اسهال خونی، درگیری سیستم تنفسی و کلیوی (6).
از 1970 تا امروز: آگاهی از دیگر خواص ویتامین C بغیر از خاصیت ضد اسکوروی آن از جمله تقویت سیستم ایمنی و داشتن خاصیت آنتی اکسیدانی (84).
ویتامین C در صورتی کفایت انجام این اعمال را دارد که مقدار دریافت آن بیش از مقداری باشد که برای پیشگیری از اسکوروی لازم است. لینوس پاولینگ از پیشگامان تحقیقات نوین در ارتباط با ویتامین C، در کتاب خود تحت عنوان « ویتامین C و سرماخوردگی» به بحث در این ارتباط پرداخته است (84).
در سال 1971، هاگز و بیکر در مطالعات خود تلاش کردند تا اطلاعاتی در ارتباط با اثرات ناشی از کمبود اسکوربات از جلمه اختلال در التیام زخم ، کاهش مقاومت در برابر عفونت و نقص در انعقاد خون بدست آوردند اگر چه بعنوان اولین محقیقن در جهت مطالعه خواص دیگر این ویتامین بغیر از ضد آسکوروی بودن آن محسوب نمی شوند. در همین اثنا تاپل و همکاران پیشنهاد کردند که اسکوربات می تواند در جهت ترمیم ویتامین E اکسید شده عمل کند (84).
امروزه هر چند وقوع اسکوروی در کشورهای پیشرفته نادر است ولی در شرایط فقر تغذیه ، در اطفالی که منحصراً بمدت 8-6 ماه فقط با شیر خشک بدون دریافت مکمل ویتامین C تغذیه می شوند یا نوزادانی که فقط با شیر گاو تغذیه می شوند (مقدار ویتامین C در شیر گاو کم است)، در افراد مسن با رژیم های غذایی محدود و در بالغین در اثر رژیم غذایی نامتعادل و الکلیسم این بیماری دیده می شود