سلامت جسمانى
مىدانيم كه انسان موجودى است متشكل از روح و جسم، و اين دو بعد بر روى يكديگر تاثير دارند. در نتيجه همانطور كه روح بر جسم داراى تاثير است و اين مطلب رادر بيمارىهاى روان تنى (Psychosomatic) مىبينيم، جسم نيز بر روح داراى تاثير است. حال اگر اين بعد از وجود آدمى يعنى جسم مادى او داراى سلامت كافى باشد، اثرات مشغول كننده و باز دارنده آن برروح نيز كمتر خواهد شد و برعكس.
بسيارى از بيمارىها بر روى جسم اثر سوء گذارده و از آنجا كه روح جسمانية الحدوث است مىتوانند بر روح نيز اثر سوء گذارند. (1) براى مثال بسيارى از بيمارىهاى جسمى داراى آثار غير جسمى بوده و موجب بروز اختلالات روانى از جمله ايجاد اضطراب در انسان مىگردند.
در دين به سلامتى جسمى و هر آنچه كه به آن مرتبط است اهميت زيادى داده شده و دستورات زيادى در رابطه با عواملى كه سلامتى جسمى انسانها را به خطر مىاندازند آورده شده است كه به عنوان نمونه مىتوان به دستورات بهداشتى و پيشگيرى كننده از بيمارىها، توصيههاى درمانى، دستور رجوع به طبيب درهنگام بيمارى، ممنوعيت استفاده از موادى كه به بدن آسيب مىرسانند و.... اشاره كرد. (2)
در واقع، از آنجا كه انسان موجودى جسمانى و روحانى است و دين نيز براى هدايت و به كمال رساندن انسان آمده است، به هر دو بعد وجودى وى و سلامتى آنها توجه كافى را مبذول نموده و از توانائى و سلامت در هر دو بعد تمجيد فرموده است چنانكه قرآن كريم درتوصيف طالوت كه از مردان الهى بوده مىفرمايد:
«و زاده بسطة في العلم والجسم» (3) ;و خداوند علم و قدرت جسم او را وسعتبخشيده است.
درآيات و روايات وارده از ناحيه ائمه اطهارعليهم السلام، دستورات وتوصيههاى فراوانى درباره تغذيه، بهداشت، ورزش و تحرك جسمانى، خواب و استراحت، مسائل جنسى و... به ما رسيده است كه به پارهاى از آنها در خلال بحث اشاره خواهيم كرد.