تغذیه و ایدز
درسال 1981 نخستین گروه مواردی را که در حال حاضر به نام ایدز شناخته می شود شناسایی و گزارش شدند . این بیماری از طریق استفاده از سرنگ مشترک در معتادان تزریقی و ارتباط جنسی با افراد آلوده و از طریق مادر آلوده به جنین انتقال می یابد . سرعت رشد این بیماری در آسیا چند برابر سایر قاره هاست . ویروس بیماری ایدز HIV نام دارد که باعث تخریب سیستم ایمنی بدن و در نتیجه تضعیف بدن در برابر میکروبها می شود . فرد آلوده به HIV تحت تاثیر میکربهای مختلفی که در حالت عادی برای بدن مضر نیستند قرار می گیرد . فرد آلوده به HIV چندین سال بدون علامت است و به ظاهر سالم می باشد ولی بعد از مدتی علامت دار شده و دچار بیماری ایدز می گردد . با توجه به انیکه کلیه ارگانهای بدن در معرض این نقص ایمنی قرار می گیرند تغییرات تمام این ارگنها قابل مطالعه می باشد . آنچه در این سلسله مقالات مورد نظر ماست ایدز و دستگاه گوارش و نهایتاً ایدز و تغذیه می باشد . دستگاه گوارش محل شایعی برای بروز عفونت HIV و عامل مهم سوء تغذیه است . این اختلالات در سیستم گوارشی از دهان شروع و در مسیر گوارش ، مری ، معده ، روده کوچک و بزرگ را تحت تاثیر قرار می دهد . و کبد و مجاری صفراوی بعلت شیوع هپاتیت C,B در ایدز از این اختلالات بی نصیب نخواهند بود . 30 تا 60 درصد افراد از اسهال مزمن یا متناوب شکایت دارند . کاهش وزن متوسط هنگام تشخیص ایدز 12 تا 15 کیلو گرم است . اغلب این عوارض ناشی از عفونتهای فرصت طلب می باشند که فقط در مراحل پیشرفته سرکوب ایمنی هنگامی که شمارش لنفوسیتهای تیپ 4 به کمتر از mm3 200 می رسد رخ می دهند.
به علت شیوع اسهالهای مزمن و حاد اختلالات الکترولینی و دهیدراتاسیون در این بیماران مشاهده می شود بعلت وجود اختلالات در پرزهای روده و ایجاده سوء جذب مشکلات سوء تغذیه را به ارمغان می آورد . بیماران مبتلا به ایدز بطور متوسط 15 تا 20 درصد از وزن خود را طی دوره عفونت از دست می دهند سوء تغذیه پروتئین یک عارضه شایع و جدی در بیماران پیشرفته است که سرکوب ایمنی را شدت می بخشد . هدف ما در این بخش ارائه اطلاعات کلی در مورد این بیماری بخصوص عوارض آن در سیستم گوارشی که نتیجتاً منجر به سوء تغذیه و کاهش وزن در سیر بیمار می باشد . امیدواریم در مقابل علاقمندان و بیماران مبتلا ، در رابطه با رژیم غذایی ، و تغذیه مناسب و پیشگیری از سوء تغذیه ، ارائه طریق نموده و پاسخگوی مشکلات روزمره آنان باشیم .
عفونت HIV و لوله گوارش
تظاهرات بیماری GI به صورت اشکال در بلع، اسهال یا کولیت شایع است. این فرآیند اغلب ناشی از تغذیه ناکافی به دلیل بی اشتهایی و کاهش وزن در بیماری پیشرفته HIV می باشد.
تهوع و استفراغ شایع می باشد. اغلب این علائم به داروهای مصرفی مربوط می شوند. به عنوان درمان آزمایشی داروهای مظنون را می توان قطع کرد. اگر علائم تهوع و استفراغ برطرف نشدند و به درمان فرضی با آنتاگونیست های هیستامین (H2 ) و یک داروی ضد استفراغ پاسخ ندهند، می توان آندوسکوپی کرد. نمونه برداری ممکن است لنفوم، سارکوم کایوزی یا گاستریت ویروسی و نیز حالت هایی که مستقیما به بیماری HIV مربوط نمی شوند را مشخص کند.
تست های عملکرد کبد ممکن است اساس هپاتوسلولار را برای این علائم نشان بدهد چون بسیاری از بیماران مبتلا به بیماری HIV  در معرض خطر هپاتیت B یا C هم قرار دارند.
اختلالت تستهای عملکرد کبد در بیماری HIV شایع و اغلب غیر اختصاصی اند. افزایش شدید آلکالن فسفاتازسرم، بیماری ارتشاحی کبد را ممکن است مطرح کند (مثل عفونت MAI یا CMV ) و می تواند در بیماران مبتلا به کله سیستیت بدون سنگ، کریپتوسپوریدیوز یا کلانژیت اسکلروزان همراه با ایدز نیز دیده می شود.