ماش ؛ دانه اي فراموش شده

ماش يکي از حبوبات بسيار مفيد و غني است. با اين که زادگاه اوليه ي آن ايران است ولي روز به روز کمتر استفاده مي شود و در حال فراموش شدن است. شايد اگر از خواص فراوان آن مطلع شويد، به مصرف بيشتر آن راغب شويد.

ايرانيان قديم ماش را « مِچ » مي گفتند و زماني که به زبان عربي وارد شد ماش نام گرفت. يکي از اصيل ترين غذاهاي ايراني آش ماش است که در انتهاي مطلب توضيح مختصري راجع به نحوه ي پخت آن ذکر خواهيم کرد. اين دانه خاص ايران و خاور ميانه است و مصرف آن در ديگر مناطق دنيا رواج زيادي ندارد.

اين دانه غني ، حاوي بسياري از مواد مورد نياز بدن است و در عين حال کالري کمي دارد ؛ يعني پرخاصيت و غير چاق کننده است. از اين رو بهتر است در دوران رژيم لاغري حداقل هفته اي يک بار از ماش استفاده شود چون بسيار زود هضم و غير نفاخ است و به علت دارا بودن ويتامين A و D نيازهاي بدن ما را تأمين مي کند و براي تقويت اعصاب و بينايي مفيد است

خواص درماني ماش

? اگر ماش را با پوست بپزيد و بخوريد، براي درمان اسهال مفيد است ، ولي براي لينت مزاج دانه هاي پوست کنده ي آن را مصرف کنيد.

? مصرف آش ماش سردردهاي شديد و آبريزش بيني ناشي از سرماخوردگي را درمان مي کند و سرفه و تب را تسکين مي بخشد.

? ضماد ماش پخته با سرکه براي درمان اگزما و امراض جلدي مفيد است.

? ماش براي افرادي که دچار ضعف و ناتواني هستند بسيار مفيد است.