پياز و چربيهاي خون

در مورد خواص درماني پياز : پياز گياه معجزه گري است كه در رژيمهاي غذا درماني از مهمترين عناصر براي مقابله و درمان بيماريها است. دانشمندي به نا دكتر ويكتور گرويچ ، استاد پزشكي در دانشگاه  Turts  نسخه معروفي براي بيماران قلبي خود دارد  « پياز بخوريد » تحقيقات علمي و تجربيات دكتر گرويچ او را قانع كرده است كه پياز در بالا بردن جزء مفيد HDL  در كلسترول خون نقش موثري دارد . طبق نظر اين دانشمندمقدر خوراك موثر پياز مصرف روزانه نصف يك پياز متوسط خام يا معادل آن عصاره پياز است و اثر ان پس از دو ماه محسوس است . دكتر گرويچ در بررسي هايي كه در آزمايشگاه با تجزيه پياز براي يافتن مواد مختلف ان نموده تابه حال حدود 150 نوع مواد مختلف شيميايي در پياز يافته است ، ولي هنوز ماده موثري كه در پياز موجب بالا رفتن جزء مفيد HDL  كلسترول خون مي شود پيدا نكرده است. ولي تجربيات او نشان مي دهد كه پياز خام به هر حال اثرش بيشتر است و حرارت معمولا خاصيت HDL  افزايي پياز را كاهش مي دهد . مع هذا معتقد است پياز پخته نيز بكلي بدون خاصيت نيست و براي عروق قلبي از طرق ديگري آثار مفيد دارد .

يافته ديگر در مورد پياز اين است كه در بدن به عنوان يك ماده ضد انعقاد خون عمل مي كند و سيستم حمايتي بدن در مورد ضد لخته شدن خون را تقويت و تحريك  مي كند .

دانشمنان ومحققان هند نيز در مورد پيازبه نتايج مشابهي رسيده اند و هردو گروه معتقدند كه پياز از راههاي مختلفي در كاهش خطر بيماري هاي قلبي موثر است . از سال 1960 كه نظريه اثر چربي هاي اشباع شده در كثيفكردن خونو ايجاد بيماري هاي عروقي قلب مطرح گرديد تركيبات مختلف دارويي و خوراكي و استروژنها و ساليسيلات ها و اناع داروهاي شيميايي ضد بيماري هاي قلبي مورد ازمايش قرار گرفت وي اغلب آنها قدرت كافي براي مقابله با خطر بيماري هاي قلبي از خود نشان ندادند و بتدريج از صحنه كنار گذارده شدند .

تا سرانجام روزي دكتر گوپتا استاد پزشكي دانشكده پزشكي لوكنا و هندوستان ، اعلام كرد « چرا بين خوراكي ها پياز را از اين نقطه نظر آزمايش نكنيم » و او يك سلسله تحقيقاتعلمي را در اين زمينه اغاز كرد و نتيجه گرفت كه خوردن روزانه حدود 60 گرم پياز كامل خام مقدار كلسترول خون را محسوسا كاهش ميدهد . و آزمايشهاي ديگراو نشان داد كه اين خاصيت در پياز پخته يا خشك نيز كم و بيش وجود دارد . آزمايش هاي ديگري نشان مي دهدكه پياز به علت داشتن ماده اي به نام پروستاگلاندين در كاهش فشار خون نيز موثر است . در طب سنتي كهن از پياز در بيماريهاي قند استفاده مي شده است. در 1923 تحقيقات دانشمندان نشان داده است كه در پياز ماده اي است كه قندخون را كاهش مي دهد و در 1960 دانشمندان در تحقيقات خود به ماده اي در پياز  برخورد كرده اند كه از نظر خواص معادل 77% مقدار مصرف استاندارد تولبوتاميد يا اوريناز است و با خوردن پياز ساخت وترشح انسوين در بدن را تحريك مي نمايد بدون اينكه عوارض جانبي ان را دشاته باشد.

تحقيقات ديگري نشان مي دهدكه پياز يك انتي بيوتيك قوي است . اولين بار اواسط سال 1800 لويي پاستور پياز را از اين نظر مورد ازمايش قرار دادواعلام نمود كه پياز نوعي ضد باكتري قوي است . تحقيقات بعدي نشان داد كه پيازو اسانس پياز براي كشتن و انهدام باكتريهاي بيماريزا موثر است . از جمله ضد سالمونلا و اشريچياكولي كه از باسيلهاي كولون است ؤ مي باشد . در ازمايشي اثر پياز بر ضد عامل سل مشاهده شده است . دانشمندان روسي بين 150 گياه كه از نظر ضد باكتري بودن آزمايش نموده اند سير و پياز قوي ترين بوده است . اگر 8 – 3 دقيقه مقداري پياز خام جويده شود مخاط دهان به كلي استريل مي شود .

دكتر اروين زيمنت كه از صاحب نظران و كارشناسان معروف بيماري هاي ريه است پياز را داروي موثري  براي سرماخوردگي ميداند ، زيرا پياز بسيار خلط اور است  با تحريك مخاط اخلاط را از ريه ها به گلو آورده و باسرفه موجب اخراج آن را فراهم مي سازد . پياز به علت تركيبات گوگردي كه دارد از مواد ضد سرطان نيز مي باشد. محققان در مركز تحقيقات بيمارستان اندرسنو موسسه تومور مادهاي به نام پروپييل سولفيد در پياز يافته اند كه از فعال شدن مواد سرطان زا جلوگيري مي كند.

دانشمندان دندان پزشكي هاروارد و همچنين موسسه ملي سرطان نيز در تحقيقات به آثارمشابهي در مورد خواص ضد سرطاني پياز رسده اد .

دو گوه ديگر از جنس Alluum   به عنوان سبزي خوردني و يا نوعي ادويه تازه مصرف مي شود كه در زير به طور مخنتصر شرح داده مي شود.

پيازچه : به فارنسوي Civette  و Ciboulette  و به انگليسي Chive گويند گياهي است چند ساله از خانواده Liliaceae  نام علمي ان Allium schoenoprasum L. و نوع ديگري از ان Allium Fistulosum L. است كه به فرانسوي Ciboule  ناميده مي شود.

خواص پيازچه شبيه پياز است

موسير : به فارسي« سير كوهي » نيز مي گويند در كتب طر سنتي « ثوم جبلي » امده است طعم ان كمي تلخ است به همين جهت ان را « تلخ پياز » هم مي گويند ]مخزن [  در برخي مدارك طب سنتي « اسقورديون » هم اوردهشده است . به فرانسوي Echalo te  و به انگليسي Shallot  و ascalonian garlic  و  scallion  گفته مي شود . گياهي است از خانواده Liliaceae  نام علمي ان Allium ascalonicum L.  است .

خواص ان شبيه به پياز و سير است . جوشانده 150 گرم پياز يا موسير در يك ليتر آب عسل به عنوان جوشانده مدر مصرف مي شود . در مواردي كه دفع ادرار با مشكل مواجهاست بسيار اثر مفيد دارد . در هندوستان موسير را به عنوان افزايش دهنده نيروي جنسي تجويز مي كنند و قطره آن را براي تسكين درد گوش مصرف مي كنند.

مختصري از سوابق تاريخي شناخت و مصرف سيرو پياز

سير و پياز از قديمي ترين گيا هاني است كه بشر شناخته و مصرف مي كرده است و در مصر وچين شايد قرنها قل از ثبت تاريخ نيز كاشته مي شده است. تعداد زيادي نمونه هاي سير در قبرتوتان خامن در مصر يافت شده است كه از اثار تاريخي 1358 قبل از ميلاد مسيح مي باشد .

قوم اسرائيل در زمانيكه از مصر به ارض موعود كوچ مي كردند از دوري و در اختيار نداشتن تعدادي از ميوه ها و سبزي ها از جمله سيرشكوه داشتند و در تورات آمده است كه مابه ياد مي آوريم ماهي ها را كه در مصر مي خورديم همچنين خيارها ، خربزه ها ، تره ، پياز و سير را .

سيرغذاي عمومي كارگران رومي بوده و براي اينكه سربازان قويتر شده وشجاعت بيشتري از خود نشان دهند نيز به انها سير داده مي شده است . سقراط در حدود 400 سال قبل از ميلاد به خواص طبي سير اشاره كرده و 500 سال بعد { ديوسكوريدس } از دانشمندان يونان ، نيز به تاثير آن براي معالجه بواسير و به عنوان مدر پي برده است.

سيرو پياز توسط رومي ها به مصر اورده شده است و در زمان شكسپير اديب و شاعر معروف انگليسي نيز شناخته بوده است. در نمايشنامه روياي نمه شب تابستان امده است كه اغلب هنرمندان نمايشنامه براي اينكه بوي خوبي از دهان انها خارج شود، ناچار بودنداز خوردن سيروپياز خودداري نمايند.

در روزگاران كهن خواص شفابخش متعددي به سير نسبت داده مي شده است و سير به عنوان تقويت معده ، ضد عفوني كننده ، معالجه اسم و سرفه و برنشيت و معالجه صرع ، روماتيسم و جذام و سرماخوردگي تجويز مي شده است . ضمنا از دواهاي ضد كرم و نرم كننده سينه نيز به شمار ميرفته است. در قرن اخي ردر 1916 در جريان جنگهاي اول جهاني ارتش انگليس از سير به عنوان ضد عفوني كنند ه در التيام زخمهاي سربازان استفاده وسيع مي كرده است.

در مورد ورود پياز به امريكاي شمالي انننننچه كه تاريخ نشان مي دهد اين است كه پياز يكي از گياهاني بوده كه colombus  به دنياي جديد وارد كرد و او در مسافرت دوم خود در ژانويه سا 1494 پياز را درشهر Isabela  در جمهوري دومينيكن كاشته است . پس از آن بسرعت پياز از انجا به مكزيكو و امريكاي مركزي و جنوبي و شمالي انتشار يافته است . در قرن شانزدهم ميلادي Ambroise pare   جراح معروف فرانسوي مدعي شد كه پياز براي معالجه بيماري Powder burns  مفيد است .